Böyle bir hayıflanmayla başlıyor ve adamın aşkını anlatışına hayran kalıyorsunuz.Kah gülüyor,kâh üzülüyor,kâh kıskanıyorsunuz...
Kıskanıyorsunuz ;çünkü "ulan böyle de seven bi adam olur mu ?" dedirtiyor...
Terkedilmişliğin üzgünlüğü , sevdanın gururu hiçe sayması,Aşkına çağrı, belki biraz intikam ,özlem,umut,kızgınlık vs hepsi var , hepsi kere hepsi var hatta ama bunlar "cengizce" anlatılıyor ya işte işin en eğlenceli ve dokunaklı yanı da bu...
Bi kere tarzı o kadar farklı ki , o kadar alakasız kelimeleri bir araya getirerek öyle bir cümbüş oluşturuyor ki Cengiz Aydın'a hayran olmamanın mümkünatı olmuyor...
Kesinlikle okuyun, hatta defalarca elinize alıp da tekrar edeceğinize adım gibi eminim :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder